Το δομικό πρότυπο της ιστορίας, κατά την ελληνική αρχαιότητα, από τον Πλάτωνα έως τους Στωικούς, υπήρξε κυκλικό. Με το πρότυπο αυτό χαρακτηρίζεται η ιστορική συνέχεια, η περιοδικότητα της ιστορίας. Με τον Αυγουστίνο, η μεσαιωνική σκέψη εξέφρασε την ιουδαιο-χριστιανική αντίληψη της ιστορίας. Το δομικό πρότυπο αυτής της αντίληψης ήταν ευθύγραμμο, που μπορεί να παρασταθεί με μια γραμμή τεθλασμένη και το οποίο εκφράζει την ιστορική ασυνέχεια. Ο Hegel επιχείρησε να συνθέσει τα δύο αντιφατικά πρότυπα, τα οποία εκπροσωπούν δύο διαφορετικές αντιλήψεις για την ιστορία, με ένα δομικό πρότυπο που μπορεί να χαρακτηριστεί ελικοειδές. Η ανοιχτή σκέψη, η σκέψη του ανοιχτού χωροχρόνου…